TAHITIAANS

Geschiedenis en teelt

Eind 1700 legden Europeanen contact met Polynesiërs op de Pacifische eilanden. Naast nieuwe dier- en plantensoorten leidde dit ook tot de ontdekking van grote zwarte parels die tegenwoordig bekend staan ​​als Tahitiaanse parels. Deze parels werden al snel favoriet bij de Europese koninklijke familie. Tegenwoordig zijn deze parels een begeerde prijs in de garderobe van een vrouw met fijne sieraden.

Tahitiaanse parels Geschiedenis
Keizerin Eugenie was de laatste keizerin van de Fransen. Ze was een van de eersten die zwarte Tahitiaanse parels droeg en bracht ze naar de voorgrond van de Europese hofmode.
Als gevolg van hun donkere kleuring, worden Tahitiaanse parels omgeven door een aura van mysterie. Eeuwenoude geruchten vertellen verhalen dat de beroemde muiterij aan boord van de Bounty gedeeltelijk veroorzaakt zou zijn door een paar Tahitiaanse parels die aan Fletcher Christian werden gegeven.
Een van de grootste bekende natuurlijke Tahitiaanse zwarte parels is de Black Beauty. Het is 6,5 karaat en een parel in de vorm van een knoop. Halverwege tot eind 1800 werden natuurlijke Tahitiaanse parels schaars omdat de oesters en hun parels in het wild uitgeput raakten.


Bron afbeelding: THE MET - The Empress Eugénie


Natuurlijke parels Vorming
Natuurlijke parels worden volledig gevormd met het lichaam van een oester. Omdat oesters filterfeeders zijn, openen ze hun schelpen een beetje om water binnen te laten stromen. De oesters halen vervolgens voedingsstoffen uit de microscopische deeltjes en organismen die in het oceaanwater drijven.
Als gevolg hiervan kunnen kleine irriterende stoffen zoals kleine zeedieren ook binnendrijven. Parasieten kunnen ook dwars door de harde schelp van de oester heen boren. Om zichzelf te beschermen, vormt de oester een zak rond de irriterende stof. Vervolgens scheidt hij laag na laag parelmoer af om een ​​ontluikende parel te vormen. Na jaren resulteert dit in een glanzende parel.

Begin van gekweekte parels
Begin jaren 60 startte de regering van Tahitië met een revitalisering van hun parelbron. Hun programma's waren ontworpen om te beginnen met het kweken van Tahitiaanse zwarte parels.
Parelkwekers, wetenschappers en pioniers werkten met bestaande parelkweektechnieken om Tahitiaanse parels terug te brengen.
In dat decennium werkten de pioniers Jean-Marie Domard, Jean-Claude Brouilette, Jacques en Hubert Rosenthal en Robert Wan allemaal met nieuwe technieken om de teelt van Tahitiaanse parels tot een realiteit te maken en een levensvatbare industrie te worden.
Tegenwoordig is Robert Wan de grootste exporteur van Tahitiaanse zwarte parels. Parelkwekerijen zijn verspreid over heel Frans-Polynesië.